Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Haec dicuntur inconstantissime. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Duo Reges: constructio interrete. Urgent tamen et nihil remittunt. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Nos vero, inquit ille; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Quis est tam dissimile homini. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Torquatus, is qui consul cum Cn.